• W PRZEDSZKOLU PROWADZONA JEST

         REHABILITACJA RUCHOWA I ZAJĘCIA z zakresu INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

         

        Osoby prowadzące:

        mgr Mateja Edyta:                  WTOREK 7:00 – 13:00

                                                        CZWARTEK 7:00 – 12:00

         

         

         

      •  

        PLAN NA ROK 2024/2025

        to systematyczne zajęcia rozwijające zmysły u Waszych dzieci 

        Rozwój sensoryczny jest bardzo ważny dla dzieci   

        pozwala w lepszym przyswajaniu wiedzy,rozwijaniu zdolności poznawczych,poprawianiu umiejętności motorycznych. Rozwija umiejętność skupienia uwagi i lepszą kontrolę nad swoimi emocjami.         

        Ścieżka sensoryczna ma duże znaczenie dla małych stópek dzieci   

        -usprawnia motorykę dużą

        -rozwija wrażenia dotykowe

        -stymuluje receptory

         Nasze przedszkolaki zmysłami poznały jesień.  Każde dziecko przeszło  jesienną ścieżkę sensoryczną jedną nóżką bosą drugą w skarpetce. Dzięki temu mogło poczuć różnicę w odczuwaniu swoich receptorów znajdujących się w stopie. Oprócz pobudzania zmysłu dotyku dzieci pobudziły wzrok,słuch i węch.               . Z zamkniętymi oczami musiały odgadnąć po zapachu lub dotyku takie dary jesieni jak: szyszki, gałązki , żołędzie, kasztany, mech ,kolorowe liście, delikatne trawy,paprocie,kukurydzę i pachnącą lawendę. Przedszkolaki świetnie poradziły sobie z tymi wyzwaniami i dobrze się bawiły.                                    Zwieńczeniem sukcesu były przepiękne jesienne kompozycje ułożone przez uczestników zajęć.


         

        OTYŁOŚĆ U DZIECI i CUKRZYCA typu 2    

         PROBLEM  XXI  WIEKU

         

        NADWAGA, BRAK RUCHU I ZŁA DIETA- TO PIERWSZY KROK DO OTŁOŚCI
        I  CUKRZYCY

        Alarm dla rodzica !!!!

         Objawy, jakie daje u dzieci cukrzyca typu 2, to:

        • Częste napady głodu
        • Suchość w ustach
        • Zmęczenie i senność
        • Wzmożone pragnienie-kilka razy budzi się w nocy ,żeby napić się wody
        • Zwiększona częstotliwość oddawania moczu –nocne oddawanie moczu
        • Utrata masy ciała lub jej przyrost
        • Osłabienie lub zmęczenie
        • Objawy skórne: sucha i swędząca skóra
        • Grzybica skóry
        • Infekcje intymne
        • Senność
        • Nocne skurcze łydek

        Czynniki zwiększające zagrożenie cukrzycą typu 2 to przyczyny środowiskowe:

        • Nadwaga
        • Otyłość
        • Niezdrowa dieta
        • Brak aktywności fizycznej
        • Stres
        •  Czynniki genetyczne

        Cukrzyca –profilaktyka

        NALEŻY!!!!!!

        • Ograniczyć cukier w diecie
        • Ograniczyć żywność przetworzoną
        • Ograniczyć niezdrowe przekąski
        • Dbać o aktywność fizyczną (zwolnienia z w f- u nie są dobrym pomysłem)
        • Regularnie wykonywać podstawowe badania

         

        ZMIANA NAWYKÓW ŻYWIENIOWYCH DZIECKA TO PRZEDE WSZYSTKIM

        ZMIANA DIETY CAŁEJ RODZINY

         

        PODSTAWOWE ZASADY DIETY

        • Ilość posiłków (4-6 dziennie)”wszystkie produkty spożywcze, które je dziecko traktujemy jak posiłek
        • Przerwy między posiłkami (2-4godziny)
        • Regularność posiłków (dostosowanie do zajęć dziecka w domu i poza domem)
        • ograniczenie spożywania tłuszczów oraz słodyczy
        • ograniczenie pieczywa białego na rzecz pełnoziarnistego
        • zróżnicowanie produktowe(porcje nabiału, warzyw i owoców)

        Dzieci uczą się prawidłowych nawyków żywieniowych od nas Rodziców

         

        AKTYWNOŚĆ FIZYCZNA

        Dziecko uczy się przez naśladownictwo.

                                    Dziecko chętnie ćwiczy ,gdy rodzic jest dla niego przykładem .

        GŁÓWNE ZASADY:

        • Motywacja (dziecko musi czuć zadowolenie)
        • Odpowiedni dobór ćwiczeń
        • Miejsce ćwiczeń
        • Czas trwania
        • Pora dnia
        • Rodzaj aktywności i intensywność ćw. dobrane do możliwości dziecka
        • Wsparcie ze strony rodziców
        • Nie stosuje się środków farmakologicznych ograniczających łaknienie!!!

        Profilaktyka otyłości powinna polegać przede wszystkim na zmianach w zakresie postaw i zachowań ,głównie osób dorosłych. Dzieci uczą się przez naśladownictwo przeważnie powielają nieprawidłowe wzorce odżywiania przyjęte od rodziców. Ważne jest żeby dorośli nie wykorzystywali jedzenia jako sposobu na radzenie sobie ze stresem, uspakajania w sytuacjach trudnych czy wykorzystywania jako nagrody. A taki sposób myślenia i nadużywanie jedzenia oraz podjadanie między posiłkami to pierwszy krok do wystąpienia problemów związanych z nieprawidłową masą ciała

        opracowała: Edyta Mateja

      •  RODZICU PRZYJRZYJ SIĘ I  PORÓWNAJ

        Jeżeli twoje dziecko ma nieprawidłową budowę stóp - NALEŻY ĆWICZYĆ!!!

        Propozycje ćwiczeń  na płaskostopie

        1.      Marsz na palcach stóp po linii prostej.

        2.      Marsz na piętach

        3.      Marsz na zewnętrznych krawędziach stóp

        4.      Stanie przy ścianie przodem, wspięcie na palce, następnie przejście na pięty.

        5.      Siad po turecku lub siad polski ( stopy przed sobą, złączone podeszwami) – ręce naciskają w dół na kolana

        6.      Siad na krześle, palcami stóp chwytamy różne przedmioty, np. tasiemki, patyczki, woreczki, maskotki, itp.

        7.      Siad na krześle, stopy oparte na podłodze. Pracując tylko palcami nóg zwijamy kawałek materiału ułożony na podłodze.

        8.      Leżenie na plecach, stopy przy ścianie obejmują piłkę- wtaczamy stopami piłkę po ścianie do góry.

        9.      Leżenie na plecach, rowerek z woreczkami, patyczkami lub maskotkami w palcach stóp

        10.  Siad na krześle, pomiędzy paluch a drugi palec stopy wkładamy pisak- pisanie, rysowanie.

        11.  Rozdzieranie stopami chusteczki, papieru.

        12.  Zbieranie fasolek palcami stóp

        Filmowa propozycja ćwiczeń na płaskie stopy:

          Vital medic https://www.youtube.com/watch?v=U5_73l2bN48-stopy

        Po bardziej statycznej części ćwiczeń pora na ruch, gdyż dzieci lubią się ruszać, ich ciału ruch jest niezbędny. Zawsze pamiętajmy o bezpieczeństwie dzieci, ustalmy, co dziecko może robić i w jaki sposób, ale bądźmy też otwarci na propozycje dziecka. Zabaw z elementami ruchu obrotowego nie wolno wykonywać z dziećmi z epilepsją, ostrożnie z dziećmi z zaburzeniami błędnikowymi. Wymyślajmy krótkie opowieści, podczas których dziecko będzie świetnie się bawiło i ćwiczyło pożądane umiejętności (m.in. skoczność, równowagę dynamiczną, koordynację, płynność ruchów, pewność siebie, czucie ciała, orientację w przestrzeni, planowanie ruchu).

        ZABAWY SENSOMOTORYCZNE

        1.      TOR PRZESZKÓD w domu  https://www.youtube.com/watch?v=3RVfgZk-VLs-   tor

        2.      Kangurze skoki – dziecko skacze do przodu ze złączonymi nogami naśladując skaczącego kangura. Kangurek może skakać do przodu, do tyłu, na boki. Może skakać na komendę po wyciętych figurach geometrycznych (np. czerwony trójkąt, żółte koło itp.)

        3.      Wąską dróżką – dziecko porusza się po przygotowanym sznurku, włóczce, długim szaliku, pasku od płaszcza, szlafroka (można połączyć kilka) do przodu lub do tyłu idąc stopa za stopą.

        4.      Pajęczynka – przywiązujemy do nogi od krzesła, stołu jeden koniec włóczki, a następnie prowadzimy między meblami na wysokości około 30 – 50 cm tworząc sieć. Zadaniem dziecka jest przejść z jednego końca pokoju na drugi przekraczając poszczególne linki sieci tak, aby w miarę możności ich nie dotykać. Dziecko może przeczołgać się pod pajęczyną, aby nie dotknąć jej żadną częścią ciała. W przypadku dotknięcia linki – wspólnie wymyślamy, co będzie musiało zrobić, aby wykupić się od pająka, np. zakręcić się na podłodze na pupie, na brzuchu, podskoczyć.

        5.      Turlanie się po podłodze – na różnych, zmiennych podłożach (dywan, koc, podłoga, karimata) – dziecko turla się w jedną stronę, a następnie z powrotem mając wyprostowane nogi, ręce wzdłuż tułowia. Utrudniając – dziecko musi podczas turlania się śledzić kolorowy przedmiot przesuwany na wysokości oczu dziecka. Sprawniejsze dziecko może trzymać w wyprostowanych nad głową rękach zabawkę, piłeczkę, którą równocześnie śledzi wzrokiem.

        6.      Ślimaczek – z leżenia na boku dziecko zwija się w kłębek tworząc ślimaka, rozwijając się bardzo wolno mówi wierszyk o ślimaku „Ślimak, ślimak, wystaw rogi, dam ci sera na pierogi”.

        7.      Domowe zabawy papierem toaletowym

            https://www.facebook.com/watch/?v=652154518689368

        8.      Jazda na kocyku/czyściciel podłogi

            https://www.facebook.com/autismusarbeitsmaterial/videos/509728423267833/

        9.      Strzelanie z worków          https://www.facebook.com/Estimulacion.babystars/videos/198653881427509/?v=198653881427509

         

         

        Opracowały:  mgr Edyta Mateja, mgr Bogusława Nalezińska, mgr Barbara Sikora

        •                                    

          ZMYSŁ DOTYKU

          Dzięki zmysłowi dotyku czujemy, jak ktoś nas dotyka, możemy ocenić rozmiar, kształt i ciężar przedmiotów, a także stwierdzić czy coś jest twarde czy miękkie, zimne czy ciepłe i czy może być źródłem bólu. Dotyk zapewnia też orientację przestrzenną (nie musimy patrzeć, by wiedzieć, gdzie znajduje się dowolna część naszego ciała).

                                       

          Rodzicu, gdy twoje dziecko reaguje „O NIE!” na obcisłe ubrania, metki przy ubraniach, szczoteczkę do zębów, obcinanie paznokci, zabawy w piasku, unika manipulacji w obrębie głowy, twarzy i jamy ustnej - to jest NADWRAŻLIWE NA DOTYK- NALEŻY ĆWICZYĆ!!!

          PROPOZYCJE ZABAW:

          1. Zabawa w „Pudełko ze skarbami”

          Wycinamy w przykrywce pudełka po butach dziurę. Do pudełka wkładamy kłębki wełny, guziki, klocki, szklane kulki, samochodziki, zwierzątka itp. Dziecko wkłada rękę przez dziurę i mówi, czego dotyka. Uwagi: Proponujemy dziecku, żeby wyczuwało ukryte w pudełku przedmioty raz prawą ręką, raz lewą ręką (stymulujemy w ten sposób pracę obydwóch półkul mózgowych).                                                                                      

          2. Zabawa w wyczuwanie powierzchni, po której chodzę.

           Rozkładamy przed dzieckiem chodniczek o zmiennej fakturze powierzchni, a następnie zapraszamy je na bosy spacer po chodniczku. Modyfikacje: dziecko chodzi po folii bąbelkowej, po folii malarskiej, po szarym papierze, po sztucznej trawie, po wykładzinie, po futerku. Dziecko dotyka powierzchni o różnej fakturze różnymi częściami ciała (całą dłonią, opuszkami palców, grzbietem dłoni, stopą, palcami stopy).                                                                                                                                         

          3. Zabawa w rozróżnianie i grupowanie przedmiotów o takiej samej fakturze Rozkładamy przed dzieckiem znane mu przedmioty o różnej fakturze oraz dwa jednakowe kosze. Mówimy dziecku „Do tego kosza włóż same pluszowe przedmioty, a  do tego kosza włóż przedmioty plastikowe”. Stopniowo zwiększamy liczbę przedmiotów do segregacji. Modyfikacje: łączenie w pary przedmiotów o przeciwstawnych cechach powierzchni (np. gładka – szorstka, miękka – twarda).                                                                                  

          4. Zabawa w gniecenie folii aluminiowej (folii bąbelkowej, bibuły, gazety). Modyfikacje: rzuty kulkami do celu, można też targać na kawałki i próbować umieścić je w plastikowej butelce o dużym otworze lub małym otworze.

          5. Malowanie dłońmi, stopami. POZWÓL DZIECKU SIĘ BRUDZIĆ!!!

          Farbę przeznaczoną do malowania palcami można zmieszać z innymi materiałami np. kaszą, piaskiem, ryżem itp. Można też stworzyć własną farbę z kisielu, galaretki czy pianki do golenia.

           

          ZMYSŁ SŁUCHU

           

          Charakterystyczne objawy centralnych zaburzeń słuchu to trudności w zakresie:

          1. Lokalizowania i różnicowania dźwięków z otoczenia
          2. Rozumienia złożonych poleceń
          3. Pamięci i uwagi słuchowej
          4. Koncentracji uwagi na wypowiedziach ustnych
          5. Nadwrażliwości na dźwięki
          6. Rozumienia mowy w hałasie
          7. Rozpoznawania i umiejętności odtwarzania struktur dźwiękowych
          8. Integracji słuchowo – wzrokowej i słuchowo – ruchowej
          9. Koordynacji międzypółkulowej

          Dzieci mogą przejawiać nadwrażliwość lub podwrażliwość słuchową.

                           

                            

          Dysfunkcja układu przedsionkowego również może powodować zaburzenia percepcji słuchowej. Dzieci mogą wówczas m.in. mieć niezrozumiałą mowę, trudności z rozumieniem niektórych słów, krótkotrwałą pamięć słuchową i wzrokową, opóźnioną reakcję na bodźce słuchowe i wzrokowe, trudności w ogólnej sprawności ruchowej i grafomotoryce.

           

          Wykorzystano materiały pochodzące:

          • Odowska – Szlachcic, B. (2013). Metoda integracji sensorycznej we wspomaganiu rozwoju mowy u dzieci z uszkodzeniami ośrodka układu nerwowego. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia
          • Kuleczka – Raszewska, M., Markowska, D.(2012).Uczę się poprzez ruch. Program terapii dla dzieci autystycznych i z niepełnosprawnością sprzężoną. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia
          • https://loogomowa.pl/

           

           

          PROPOZYCJE ZABAW SŁUCHOWYCH:

           

          1. Domowa orkiestra – przygotujcie różne przedmioty z otoczenia, na początek 3-5, mogą to być klocki, łyżki, pokrywki, kubeczki, rolki po folii aluminiowej, papierowych ręcznikach.  Uzgodnijcie zasady zabawy, aby była bezpieczna i miła dla wszystkich. Próbujcie wydobywać dźwięki z tych przedmiotów. Jak gra przedmiot, gdy uderzamy lekko, a jak, gdy mocno. Spróbujcie urządzić zabawę w zgadywanie, na czym gram. Zainscenizujcie kłótnię przedmiotów, godzenie się, wspólne granie w rytm ulubionej lub wspólnie wymyślonej piosenki, naśladowanie rytmu granego przez dorosłego i odwrotnie, czyli zabawę w echo. Zabawie niech towarzyszy ruch. Podskocz tyle razy, ile razy zagram na pokrywkach. Zrób tyle przysiadów, ile razy zagram na łyżkach.

          A może narysujecie lub namalujecie, jak wyglądają dźwięki pokrywek, łyżek, kluczy? Jakie mają kolory, kształty?

                      

          2. Łowcy dźwięków – wsłuchujcie się w dźwięki dochodzące z mieszkania – bulgot wody w rurach, woda kapiąca z kranu, szum piorącej pralki, skrzypienie podłogi, drzwi, tykanie zegara, szum gotującej się wody w czajniku, dźwięki dochodzące z pracującej lodówki itp., a także odgadujcie dźwięki dochodzące zza okna – śpiew ptaków, szum wiatru, odgłosy chwiejących się gałęzi na wietrze, warkot silników samochodowych, kroki sąsiadów na schodach, szczekanie psa. Za każdy nowy dźwięk przyznajemy dziecku punkt (żeton, guzik, ziarenko fasoli), które dziecko wrzuca do słoiczka, puszki tworząc z czasem grzechotki wydające różne dźwięki.

          3. Zaczarowane grzechotki – przygotuj 8 -12 jednakowych pojemniczków (puszki po napojach, plastikowe butelki, kubeczki po jogurcie, pudełka z jajek niespodzianek). Razem z dzieckiem napełnijcie po dwa pojemniczki takimi samymi przedmiotami tworząc pary grzechotek, np. 2 pudełka z 10 fasolkami, 2 pudełka z 10 gwoździkami, 2 pudełka z kilkoma grosikami, 2 pudełka z 10 ziarenkami kawy, 2 pudełka z 2 metalowymi klipsami do papieru, 2 pudełka z ryżem. Zabawa polega na odgadywaniu przez dziecko i odwrotnie, czym wypełniony jest pudełko, którym mama lub tata potrząsa. Na początku dziecko widzi pudełka i nazywa 3-5 dźwięków. Następnie potrząsamy pojemnikami tak, aby dziecko ich nie widziało, np. robimy małą kotarę, potrząsamy za dzieckiem, zawiązujemy dziecku oczy. Kolejny etap to zabawa w dobieranie par grzechotek z takimi samymi dźwiękami.

          4. Grająca kartka – jeśli masz w domu urodzinową, świąteczna kartkę z melodyjką wykorzystaj ją do zabawy. Możesz też wykorzystać do tego dzwoniący budzik. Dziecko odwraca się tyłem, wychodzi z pokoju lub zasłaniamy mu na chwile oczy. Rozkładamy kartkę, aby grała (lub nastawiamy budzik) i kładziemy tak, aby dziecko jej od razu nie widziało.  Na hasło „Szukaj kartki/budzika” dziecko wchodzi do pokoju lub odwraca się, ściąga opaskę i nadsłuchuje, skąd dobiega dźwięk, a następnie podąża za głosem, aż odnajdzie kartkę/budzik. Pamiętamy o zmianie, aby dziecko też mogło chować, a my szukać grającej kartki lub dzwoniącego budzika.

                        

          5. Ile do pudełka – przygotuj małe pojemniki (kubeczki, talerzyki, coś, do czego dziecko będzie wrzucało przedmioty), drobne przedmioty, np. monety, fasolki, orzechy, coś do stukania, np. 2 łyżki. Zadaniem dziecka jest posłuchać i policzyć, ile razy dorosły uderzy łyżkami o siebie, a następnie wrzucić do pojemnika tyle samo, np. fasolek, groszków. Wykorzystujcie to, co macie w kuchni :)

                        

           

          CIEKAWE POMYSŁY WSPIERAJĄCE MAŁĄ MOTORYKĘ I KOORDYNACJĘ OKO-RĘKA

          1. Zabawy z makaronem.

          - potrzebujemy: długie wykałaczki lub makaron do spaghetti, makaron rurki, plastelinę bądź durszlak.

                              

                  

          - potrzebujemy: makaron rurki, sznurówkę i klej na gorąco.

                            

          2. Zabawy ze słomkami.

          - potrzebujemy: gąbkę, długie wykałaczki, plastikową słomkę pociętą na małe kawałeczki.

                              

          - potrzebujemy: miskę z wodą, plastikową słomkę pociętą na małe kawałeczki, sitko.

                    

          - potrzebujemy: kartkę papieru, plastikową słomkę pociętą na małe kawałeczki, sznurówkę i klej na gorąco. 

                                 

          https://www.youtube.com/watch?v=FKq2Hag5NB4&feature=youtu.be

           

          Aktywności statyczne przeplatajmy ruchowymi, np. ZABAWAMI PRZY MUZYCE DLA DZIECI

          1. https://www.youtube.com/watch?v=FBM-o-jqsLg
          2. https://www.youtube.com/watch?v=4tZK3mNaOJE
          3. https://www.youtube.com/watch?v=-_AEFmTzS6k

           

          Opracowały:  mgr Edyta Mateja, mgr Bogusława Nalezińska, mgr Barbara Sikora